Mogłoby się wydawać, że kieszenie warzyw to typowo polska tradycja. Okazuję się jednak, że nie tylko my upodobaliśmy sobie ten naturalny rodzaj przetwarzania produktów. Azjaci także są w tym mistrzami znanymi choćby z kimchi . W moim domu rodzinnym kiszenie i wekowanie to coś normalnego. Jesienią piwnica pęka w szwach od słoików z ogórkami, marynowanymi grzybkami i całą masą dżemów oraz powideł. Wszystko jest raczej tradycyjne, a receptura stała, nie zmieniona od lat, a może nawet wieków przekazywana z pokolenia na pokolenie. Już dawno zapragnęłam spróbować kiszenia innych warzyw a dzięki książce "Domowe kiszonki, które leczą"poduczyłam się w teorii i mogę przejść do praktyki. Dziś chcę Wam opowiedzieć o tej książce Wydawnictwa RM.
Na początku autorki przekazują kilka ogólnych informacji, które dla mnie okazały się cenne. Dowiadujemy się czym jest kiszenie, fermentacja i jak się dzielą. Poznajemy ich zalety jak łatwość przygotowania, utrwalenie żywności w naturalny sposób na wiele tygodni, a nawet miesięcy oraz właściwości zdrowotne. W wyniku fermentacji zmienia się konsystencja i smak ale niska ilość kalorii pozostaje. Kiszonki polecane są osobom odchudzającym się, chcącym wspomagać układ pokarmowy i odpornościowy. Zawierają mnóstwo witamin i przeciwutleniaczy. Są bogatym źródłem wielu składników mineralnych. Obniżają poziom złego cholesterolu, regulują wchłanianie glukozy we krwi a to wszystko i jeszcze więcej dzięki zawartych w nich probiotykach. Najbardziej znanym z nich jest błonnik. W naszym organizmie znajduje się aż 1-2 kilogramów mikrobioty jelitowej. Czy kiszonki to samo zdrowie? Tak ale nie dla osób chorych na nadciśnienie tętnicze, nietolerancję histaminy, chorobę wrzodową itp. Więcej o zaletach kiszonek i przeciwwskazaniach do ich spożywania znajdziecie w książce.
W końcu zaczynamy kiszenie. Podstawowa zalewa, która jest praktykowana w mojej rodzinie i znajduje się także w książce to 1 łyżka soli na litr wody. Do tego dodatki chrzan, czosnek, koper, jałowiec, liście wiśni, winogrona, malin, chrzanu lub inne jakie akurat macie pod ręką. Za każdym razem efekt może być nieco inny. Pamiętajmy o wyparzonych słoikach i odpowiedniej temperaturze. Bez tego cała nasza praca może pójść na marne. Kożuszek fermentacyjny jest jak najbardziej ok, ale pleść nie zawsze. Kiszonek nie pasteryzujemy. "Wysoka temperatura zabije żywe kultury bakterii i zatrzyma właściwy proces kiszenia". Autorki podały wykaz potrzebnych lub przydatnych akcesoriów podczas kiszenia. Możemy sprawdzić czy mamy je w swojej kuchni i przystąpić do działania.
Dalej znajdują się przepisy nie tylko na same kiszonki ale i dania z ich wykorzystaniem jak zupy czy koktajle. Ich różnorodność jest niebywała. Ja niebawem zamierzam ukisić czerwoną cebulę prosto z ogródka mamy oraz fasolkę szparagową, która jest jednym z moich ulubionych warzyw. Na grządkach bardzo szybko rośnie i nadchodzi moment, gdy mimo całego uwielbiania do tego warzywa wszyscy czujemy już przesyt. Co zrobić aby się nie zmarnowała? Ukisić!
Książka jest pięknie wydana i napisana przystępnym językiem. Zdjęcia zachęcają do podjęcia wyzwania i przystąpienia do kiszenia. Po za przepisami na kiszonki, w książce znajduje się cała masa przydatnych informacji a także ciekawostek. Polecam "Domowe kiszonki, które leczą"pań Ewy Sypnik-Pogorzelskiej i Magdaleny Jendrzejewskiej-Jarzynki. Jestem ciekawa kto z Was pije sok z kapusty lub po ogórkach kiszonych? Ja je uwielbiam!